در سالهای اخیر، پیشرفتهای مهندسی ژنتیک در ایجاد موجودات تغییریافتة ژنتیکی(GMOs) باعث ورود گسترده محصولات این فناوری و به خصوص گیاهان تراریخته به بازارمصرف شده است. این امر نگرانیهای سازمانهای دولتی و عامه مردم را در نقاط مختلف جهان در مورد استفاده از این محصولات در پی داشته است.
در سالهای اخیر، پیشرفتهای مهندسی ژنتیک در ایجاد موجودات تغییریافتة ژنتیکی(GMOs) باعث ورود گسترده محصولات این فناوری و به خصوص گیاهان تراریخته به بازارمصرف شده است. این امر نگرانیهای سازمانهای دولتی و عامه مردم را در نقاط مختلف جهان در مورد استفاده از این محصولات در پی داشته است. بنابراین باید فرآوردههای بیولوژیک موجود در بازار مصرف، مانند گیاهان و بذرهای وارداتی، از حیث GMO بودن یا نبودن مورد ارزیابی قرار گیرند. بدین منظور روشهای مختلفی جهت شناسایی و تشخیص GMOها ابداع شدهاند. بر اساس نوع روش مورد استفاده، GMOها را می توان در سطوح مختلف از جملهDNA ،RNA ، پروتئین، متابولیت یا فنوتیپ حاصل از ژن انتقال یافته، شناسایی نمود.
در این رابطه به منظور فراهمسازی شرایط و دستورالعملهای ردیابی و شناسایی ارگانیسمهای تغییر ژنتیکی یافته، اخیرا تجدیدنظر پیشنویس استانداردهای ملی ایران به شمارههای 9613 و 10763 به دبیری مرجان حیدرزاده
عضو هیات علمی گروه پژوهشی بیولوژی پژوهشکده صنایع غذایی و کشاورزی و همکاری جمعی از متخصصین این حوزه از دانشگاه تهران، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، انستیتو پاستور ایران و سایر صاحبنظران ذیربط به تصویب چهارصدونودونهمین کمیته ملی بیولوژی و میکروبیولوژی مورخ 97/5/13 رسیده است که ازطریق پورتال سازمان ملی استاندارد قابل دسترسی و بهرهبرداری میباشد. عناوین استانداردها به شرح زیر میباشند:
1- مواد غذایی- روشهای ردیابی ارگانیسمهای تغییر ژنتیکی یافته و فرآوردههای حاصل از آنها- الزامات کلی و تعاریف
2- مواد غذایی- روشهای ردیابی ارگانیسمهای تغییر ژنتیکی یافته و فرآوردههای حاصـل از آنهـا- استخراج اسید نوکلئیک